"To nie tylko rodzinna opowieść. To przede wszystkim powieść o mieszkańcach Sardynii. Ludziach, wobec których autorka potrafi być ironiczna. Czytamy na kartach „Rekina” między innymi taką refleksję: My, Sardyńczycy, nie jesteśmy ludźmi morza, wycofaliśmy się w głąb lądu ze strachu przed Saracenami, chociaż w gruncie rzeczy mogliśmy wybudować flotę i stawić im czoła, zamiast uciekać w góry. Sardyńczycy nie grzeszą odwagą i nie mają odwagi także wszyscy bohaterowie tej książki, bo tak naprawdę tylko ciotka bohaterki potrafi dzielnie powalczyć o własne szczęście i to jej wyrazistość oraz determinacja tak imponują osiemnastolatce. „Póki rekin śpi” to także opowieść o tym, jak z czasem można zdobyć się na odwagę i udowodnić samemu sobie, że własne życie może mieć treść i może satysfakcjonować."Wydawnictwo W.A.B., 2009
Całość tekstu na stronie G-punkt.pl
3 komentarze:
zwróciliśmy uwagę na ten sam cytat.:-) rewelacyjna książka. pozdrawiam, damian gajda.
swietna ksiazka, szkoda ze taka krotka ;)
daggy
Niedawno przeczytałam tę książkę, jest bardzo specyficzna, z jednej strony rzeczywiście wydaje się byc bardzo powierzchowna, ale zdajesz sobie z czasem sprawę że to zamierzone i prowadzi cię gdzieś indziej, nie do jakiejś metafizycznej głębi, ale do Boga, który tak jak człowiek bywa miły i sympatyczny, bywa błyskiem szczęścia, a czasem ukazuje swą paskudną twarz...
Marcela
Prześlij komentarz